اگر عاشورا نبود ...

اگر عاشورا نبود ...

قال رسول الله (ص)» : إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً » *

"شهادت حسین (ع) در دل‏های مومنان آتش و حرارتی ایجاد می‏کند که هرگز به سردی

نمی گراید"

 

انگار این دلبری ها و بی قراری های محرم ، سنت و اراده ایی الهی است ،

و الّا این چه شور و حرارتی است که هر سال که میگذرد پر لهیب تر میشود .

این چه حکایتی است که در پس سالهای دور ،کهنه نمی شود و هنوز تازه به تازه است.

این چه غم با شکوهی است که نه گفتنش تلخ است و نه تکرارش ملال آور . 

" یک قصّه بیش نیست غم عشق، وین عجب

 کز هر زبان که مـی شـنوم،نـامکـرّر است "

عاشورا همان اتفاق غریبی است که اگر نبود ، دستگاه هستی انگار چیزی کم داشت 

اگر عاشورا نبود ؛ «عشق» مفهومی انتزاعی بود و «مردن بر سر عشق»در حد همان

قصه های اساطیری می ماند

اگر عاشورا نبود ؛ » آزادگی» در زندان جهل خودکامگان تا کنون پوسیده بود 

و «ایثار و از خودگذشتگی« به دنبال یافتن مصداقی سربلند برای خود، آواره تاریخ بود.

اگر عاشورا نبود و خون حسین(ع) صحرای «طف» را سیراب خود نکرده بود،

«شهادت» تعریفی به این سرخی نیافته بود

عاشورا اکمال حجت مسلمانی ماست .