وب سایت ع . ا. بسطامی

وب سایت  ع . ا. بسطامی
طبقه بندی موضوعی

۴ مطلب در تیر ۱۳۹۳ ثبت شده است

نسبت دینداری و دوستداری

دوشنبه, ۳۰ تیر ۱۳۹۳، ۱۲:۵۶ ب.ظ

در سخنی از امام باقر(ع) می خوانیم : هَلِ الدّینُ ِالاَّ الحُبِّ؟ ... اَلدّینُ هُوَ الحُبُّ وَ الحُبُّ هُوَ الدّینُ

آیا دین چیزی جز محبّت است؟ ...  دین همان محبّت و عشق است و محبّت و عشق همان دین است (1)
هر چند این سخن ناظر به حب و دوستی خدا و پیامبر است اما با توجه به اینکه بین دین و دوست داشتن رابطه عینیت و این همانی برقرارکرده است و از آنجا که دینداری به مجموعه رفتار و گفتار و سکنات ما در قبال خدا و خلق خدا اطلاق می شود ، این معنا از دوست داشتن را می توان به دوستی و محبت های انسانی نیز تسری داد . بر این اساس عیار دینداری انسان با درجه دوستی او با خدا و خلق خداسنجیده می شود. و نتیجه مطلوب آن این است : هر چه دینداری انسان عمیق تر ، باید محبت او به خدا بیشتر و شفقت او به خلق خدا و بخصوص انسان افزون تر باشد .همان چیزی که وجه همت عارفان و سالکان است که همه چیز را به محبت می بینند .خدارا به عشق ستایش میکنند وخلق خدارا به مهرمی نوازند.در باب وجه اول معنای این حدیث ، یعنی محبت خدا باید گفت اصولا ماهیت دین از جنس کار دلی و ذوقی است . درست است که انسان با عقلش می شناسد، اما با دلش انتخاب می کند و ایمان می ورزد. اطاعت و فرمانبری اگربی شوق و اشتیاق و فقط از روی تکلف یا خوف باشد ، کاری است متکلفانه ، بی جان و روح ، بی نشاط و بی حیات . آنچه که انسان را شتاب و پرواز می دهد ایمان ورزی عاشقانه است ایمانی از سر شوق به خدا و مهر به خلق خدا . تفاوت این دو را مولوی چنین ترسیم کرده است :

زاهد با ترس می تازد به پا

عاشقان پران تر از برق و هوا

در تعبیر مولوی آنانکه مبنای شان در پرستش خدا خوف و تکلف است ، اگرچه رو به سوی خدا در حرکتند ، اما حرکتشان کند و سنگین است در عوض آنانکه انسی دوستانه و عاشقانه با خدا یافته اند پیوست شان به خدا جهشی و پَرکشان است
اما در باب وجه دوم معنای حدیث، یعنی دوستی با خلق خدا ، واقعیت این است که بسیاری از ناهنجاری اخلاقی و رفتاری ما در مورد دیگران ریشه در بد آمدن ما از دیگران یا لا اقل نگاه بی تفاوت ما نسبت به آنهاست . اگر جای این بد آمدن ها و بی تفاوتی ها، دوستی و علاقمندی بنشید خیلی از بد اخلاقی های انسان نیز اتفاق نمی افتد . و جای آنها اوصاف پسندیده ای مانند احسان و نیکی و ایثار می نشیند .آیا می شود انسان نسبت به کسی که به دل دوستش دارد غیبت و بدگویی کند . یا به او دروغ بگوید، یا به او ضرری برساند و ..... طبیعتا این اتفاق ها نمی افتد و این به معنای تحقق بخش اعظمی از دینداری انسان، یعنی رعایت اخلاق است .اینجاست که باید این حدیث شریف با تأمل دوباره خوانی کرد : هَلِ الدّینُ ِالاَّ الحُبِّ؟ ... اَلدّینُ هُوَ الحُبُّ وَ الحُبُّ هُوَ الدّینُ

.

پی نوشت

(1) مجلسی، بحارالانوار، ج 66، ص 238.

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۳۰ تیر ۹۳ ، ۱۲:۵۶
ع . ا . بسطامی

شب جُهَنی

يكشنبه, ۲۹ تیر ۱۳۹۳، ۱۰:۳۵ ق.ظ

گر چه یکی از حکمت های شب قدر، همین پنهان داشتن آن در میان سه شب است ، اما قرائنی وجود دارد که احتمال آن را در شب بیست و سوم رمضان بیشتر میکند . از آن جمله، حدیثی است مشهور به "حدیث جُهَنی" (1) . بر اساس این روایت ، نقل است که : شخصی به نام عبدالله بن اُنَیس جُهَنی که کارش گله داری در اطراف مدینه بود ، روزی به پیغمبر اکرم(ص) عرض کرد من به خاطر شغلی که دارم نمی توانم هر سه شب قدر را برای احیا در مدینه بمانم ، به من بفرمایید احتمال کدامیک از این شبها بیشتر است تا همان شب را مدینه بمانم . بنابر آنچه که در حدیث آمده است پیامبر(ص) سرشان را نزدیک گوش جُهَنی بردند و فرمودند همان شب بیست و سوم بیا کافی است. امام صادق(ع) به اعتبار همین حدیث فرموده اند شب بیست و سوم رمضان  "شب جُهَنی " است . در آن شب ، هر کار حکمت آمیزی فیصله می یابد و در آن شب ،بلاها و مرگ ها و اَجَل ها و روزی ها و حوادث و مقدّرات ،ثبت می شوند و نیز همۀ آنچه خداوند متعال در آن شب تا سال آینده پدید می آورد.پس خوشا به حال آنکه آن شب را با رکوع و سجود زنده بدارد و گناهانش را در برابر چشمش بیاورد و بر آنها بگرید .پس هر گاه چنین کند ، امید دارم که اگر خدا بخواهد محروم و ناکام نگردد .

.

پی نوشت :

(1) من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 161 - بحارالانوار، ج 97، ص 9 و 10

.

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۹ تیر ۹۳ ، ۱۰:۳۵
ع . ا . بسطامی

حسرت جرج جرداق مسیحی در مورد امام علی(ع)

پنجشنبه, ۲۶ تیر ۱۳۹۳، ۰۳:۲۰ ب.ظ

اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده‌اند.

کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد

.

امام علی (ع) فراتر از تعلقش به یک مذهب و دین ، فخر انسانیت است . و از این روست که متفکران بسیاری از هر دین و مسلکی در برابر بلندای شخصیت و اندیشه اش سر خم نموده اند و او را بی همتا یافته اند . از آنجمله است جرج جرداق ، متفکر مسیحی که سالهای بسیاری از عمرش را صرف پژوهش درباره شخصیت و افکار امام علی (ع) نموده بود و نتیجه آن کتابی شد پنج جلدی به نام « الامام علی صوت العداله الانسانیه » . جرج جرداق در مورد امام علی (ع) جملات پر نغزی دارد که از ماندگارترین آنها این جمله حسرت آمیز است : " ای هستی چه می شد! تمام توان و انرژی ات را به کار می بستی و هر صد سال ، یک نفر را مانند علی به دنیا می آوردی ، با همان عدالت علی و با همان علم علی و با همان بصیرت علی و با همان جوانمردی علی " 

اگر چه این حسرت ، نه فقط برای جرج جرداق که برای نوع انسان ،حسرتی همیشگی خواهد ماند ، اما دور گردون چنان رقم خورده است که شب های بی بدیل قدر با نام و یاد علی در هم تنیده است . که اگر بشریت در هر عصری از وجود انسانی در اندازه های علی(ع) محروم است ، لا اقل خاطره عدل و علم و معرفت و معنویت علی(ع) را هر سال به بهانه شبهای قدر با خود مرور کند و نقشی اگر خواست بر شخصیت خود بزند در آینه جمال علی (ع) بزند

.

۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ تیر ۹۳ ، ۱۵:۲۰
ع . ا . بسطامی

رمضان ماه بی بدیل

يكشنبه, ۸ تیر ۱۳۹۳، ۰۱:۲۳ ق.ظ

.

پیشاپیش فرارسیدن ماه مبارک رمضان را به همه تبریک میگم

چند نکته جای یادآوری دارد که عرض می شود

.

1-به آمدن ماه رمضان از سر عادت نگاه نکنیم همچنانکه امام علی فرمود :

نگویید رمضان آمد ! شما چه میدانید رمضان چیست .

و روزه آن را صرفا از سر تکلف به جا نیاوریم که باز آن حضرت فرمود :

بسیاری روزه می گیرند و از روزه جز گرسنگی و تشنگی نصیبشان نمی شود.

رمضان و روزه اش یک فرصت و یک نعمت بی بدیل است برای بهره بردن . و واقعا فرصت بی جایگزینی است .

هیچ روز و ماه و وقتی پیدا نمی شود که در حد و اندازه رمضان برکت خیز و اثر گذار باشد .

در هیچ زمانی نداریم که کارهای مباح ما مانند نفس کشیدن و خوابیدن عبادت نوشته شود مگر در رمضان

.

2-برای بهره وری در هر کاری باید برنامه ریزی داشت. بهره وری از رمضان هم نیاز به برنامه ریزی و هدف گذاری یک ماهه دارد

اختصاص زمانی برای تلاوت قرآن ، اختصاص زمانی برای راز و نیاز و دعا، توجه به سه اصل کلیدی خودسازی یعنی

مشارطه ، مراقبه و محاسبه از لوازم ضروری بهره وری بهتر در این ماه است

.

3-« راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش »

فراموش نکیم بی توفیق الهی چیری از این ماه نصیب ما نمی شود از همین ابتدای ماه

خالصانه از خدا بخواهیم که شرایط بهره مند شدن از این ماه را برای ما فراهم کند

.

4-« شست و شویی کن و آنگه به خرابات خرام »

گفته اند رمضان، ماه مهمانی خدا است و ما با دلمان به این مهمانی می رویم و دلی که انباشته از گناه باشد

نسبتی و سنخیتی با خدا ندارد برای همین اول باید دل را از همه گناهان شست آنوقت وارد ضیافت الهی شد

پس شرط اول قدم آن است که دست به یک توبه خالصانه بزنیم

.

۳ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۸ تیر ۹۳ ، ۰۱:۲۳
ع . ا . بسطامی